de afgelopen dagen

Hey Allemaal,

Wauw zeg, waar moet ik beginnen met mijn verhalen! Mijn laatste verslag was van de 16de..
Ondertussen is er een heleboel gebeurd! Degene die facebook hebben, zullen wat bekende dingen te horen krijgen en voor de rest zou ik zeggen, pak wat te drinken en te snaaien want dit wordt een lang verslag ;)
Nadat de is de vijver in gegaan is kon er begonnen worden met het spannen van touw over de vijver ter bescherming van de vis tegen de roofvogels. Dit klinkt natuurlijk vrij simpel en dat kan het ook zeker zijn, maar als je 4 keer touw moet kopen dan duurt het wel 4 dagen voordat alles er uit eindelijk over gespannen is.. eigenlijk mijn schuld omdat ik niet zo’n rekenwonder ben.. volgens mijn berekening was er 600 meter nodig, maar het bleek 2,5km te zijn.. ook de paaltjes om ze aan te binden moisten nog uit palen gehakt worden en in de grond geslagen worden.. dus de blaren stonden me na dinsdag al op me handen..
Ik moet zeggen dat ik dinsdag na een uur al dacht wat een dom werk, dit kan iedereen.. touwtje spannen beetje graven in de grond (hoewel dat echt een ramp is hier.. is niet zo makkelijk als in NL een schep in de grond steken.) maar uiteindelijk werd het leuk werk en niet iedereen op het land werkt door dus is het toch ook dankbaar werk :) en er is resultaat te zien van wat ik doe. Heb de visvijver als project dus af en dat is wel leuk :) verder ben ik bezig geweest met het hek. Om verticaal draden te spannen tussen het prikkeldraad zodat niet iedereen met zijn koeien of zelf door het land loopt. Ook simpel werk maar nuttig en zeer nodig!
Ik heb van de week veel samen gewerkt met Fred en het is leuk om samen lekker wat te doen, maar hij was er donderdag pas echt een hele dag, dus dan schiet het ook wel lekker op! verder werkt Barnabas op het land, man van een jaar of 60 die zeg maar de caretaker is van het land. En Elisabeth is verantwoordelijk voor het water geven van de beplanting. Daar heeft ze ook echt wel een dagtaak aan.
Wat me tegen viel afgelopen week is dat ik enorm moest wennen aan de warmte.. ik was donderdag echt bekaf en enorm oververhit. Nou moet je je even voorstellen dat het land op een helling ligt. Boven is de schaduw van de workshop waar de lokale vrouwen kettingen en armbanden maken van glas en beneden is de visvijver, de waterpomp en het werk. Dus als ik even pause hou kan ik naar boven lopen en weer terug als ik weer werk.. en aangezien mijn conditie ook zo slecht is, koste het allemaal erg veel energie :p ook het fysieke werk.. maar gaaf is het wel :) ‘s ochtends aankomen op het land en kijkend naar de prachtige vallei. en ‘s avonds als we terug gaan de zon zien onder gaan achter de Ngong Hills.. ook erg mooi!

Dit weekend heb ik de geweldige kans gekregen om met Joe mee te gaan naar West-Kenia. Voor degene die Joe nog niet kennen, het is een vriend van Helene. En ik heb 2 jaar geleden samen met hem een safari gedaan in de Masai Mara.
Joe moest naar het westen voor een begravenis van de moeder van zijn pastor en vriend. Dus mocht ik mee up country om te zien hoe dat hier gaat. Echt een buitenkansje natuurlijk :)
We vertrokken vrijdagochtend vroeg na een ontbijtje bij Helene. En hebben het ontzettend gezellig gehad onderweg. Leuke gesprekken, diepgaande gesprekken maar vooral ook ontzettend veel gelachen.
De reis is ongeveer een uur of 5 a 6 rijden maar gaat dwars door de rift valley en langs de prachtige meren in kenia. Onderweg wat zebra’s gezien en vooral veel prachtige natuur! Ik had al een paar dagen last van diaree en zag er deels een beetje tegen op dat ik op een latrine(lees gat in de grond) me behoefte moest gaan doen, vooral omdat ik het niet gewend ben.. dus gelukkig heb ik een keer een boek gelezen (shit happens) waar geweldige ideeen in staan voor uitzonderlijke situaties..
Zo was ik donderdag dus al op het idée gekomen om een autoband te kopen.. ja je raad het al.. zodat ik die over het gat kan leggen om lekker te gaan zitten poepen.. ik vertelde dit Joe, en die moest natuurlijk lachen en begon daarna over een dominee die ooit over zoiets gepreekt had.. maar hij liet het er verder bij. Tot we in Kapsabet kwamen (de laatste grote stad voordat we in Serem zouden komen) en ik daar nog een keer kwam met de suggestie om een band te kopen.. uiteindelijk dus bij een tankstation een 2de hands band geregeld voor 2 euro met de smoes dat we een slang uit een hol moeten jagen.. toen we daar weg reden barste Joe in lachen uit vanwege het idée.. en de rest van de rit begon hij zo nu en dan spontaan te lachen :p
Na een meeting in Serem bij de bank voor andere zaken zijn we naar zijn tante gegaan in Emuhaya Bunyori (naam van de clan) om de nacht door te brengen.. zijn tante heeft een compound (en een shopje voor inkomsten ) waar de overige familie woont. Natuurlijk word je daar ontzettend warm ontvangen (niet alleen vanwege de temperatuur) maar er wordt eten gekookt en ik was zelf zo special dat ik in het zelfde huis als de tante mocht slapen (normaal zou ik in een apart huisje moeten slapen.) dus toen het bedtijd was gingen we de spullen pakken. Bij het openen van de achterdeur lag die band vooraan en begonnen we weer ontzettend te lachen.. gelukkig had ik het geluk dat senje (de tante) een normale toilet had. (hoewel ik stiekem echt zin had die autoband te gebruiken :p) maar de toilet was prima.
De volgende dag was de begravenis en die begon officieel om 9:30 maarja.. keniaanse tijd was dus 10:15 ofzo.. er waren denk ik wel 500 mensen: familie, vrienden en het dorp was natuurlijk uitgelopen. Niet omdat ze de vrouw kennen maar omdat er na die tijd gratis eten is. Erg raar natuurlijk..
Eerlijk gezegd was de begravenis niet heel anders dan in Nederland, behalve dat je in de tijd van deze begravenis minstens 4 NL begravenisen kan houden.. ongelofelijk wat lang.. maar ook opvallend was dat er geen traan gelaten werd. Dood is hier part of life en wordt er dus meer gevierd de tijd dat ze er was dan het feit dat ze er niet meer is.
Het was interessant, maar onverstaanbaar wat er allemaal werd gezegd en het duurde mij veel te lang.. om half 4 gingen we eindelijk weg. We hebben daarna afscheid genomen van Senje en daarna zijn we naar Lake Victoria gegaan. Ik wilde daar heel graag naar toe! We hebben daar een boottochtje gemaakt van een half uur en het was heerlijk ff te relaxen met de wind in mijn haar en het opspattende water :) ik was wel ff bang dat ze ons gingen beroven.. 3 kenianen en wij met 1,5 keniaan.. maar ik maakte me zorgen om niks :p
Daarna hadden we wel zin in fish and chips en gingen we op zoek naar een plekje, het restaurant wat ons werd aangewezen was niet echt een restaurant maar wel ontzettend duur.. dus daar gingen we snel weg toen de zon ging zakken want we wilde de zon in het meer zien gaan.. wij als een gek de auto in, stukje terug en als een gek naar het meer gerend voor een foto… :p moet er idioot uitgezien hebben voor de lokale mensen :p maar we hadden lol en nog net een foto.. helaas niet zo’n mooie..
Toen zijn we Kisumu maar ingegaan voor een restaurant. Het was ook mijn dag om te rijden in de Land Rover :) maar in het donker in kenia vond ik maar niks in het begin. Gelukkig gaf Joe ook het vertrouwen en ging het prima.. :) bij en plek die Tilapia Beach heet gegeten na lang wachten op de patat die voor ons idée nog geoogst moest worden.. maar heerlijk gegeten daar en weer ontzettend gelachen met ze 2en.. de tilapia was nog echt een tilapia inplaats van de fillet die wij in NL hebben. Dus lekker een vis zitten ontleden :p was leuk :)
Rond een uur of 9 ‘s avonds weer op zoek gegaan naar een slaapplek, in eerste instantie wilde we in het huis van Joe gaan slapen maar dat was te ver reizen dus op zoek naar een motel/hotel. Een half uur later gevonden en hadden we beide een kamer.. weer met een normaal toilet :p en verdorie ook weer een bed waar ik niet in paste.. grr.. op de een of andere manier toch in slaap gevallen en lekker geslapen :) de volgende dag na ontbijt, was het weer mijn dag om te rijden.. he wat naar.. :)
En zijn we weer naar Serem gegaan voor zaken.. na een meeting onderweg naar het huis van Joe gegaan en genoten ook daar weer van alles wat er om mij heen te zien was. Sugarcane gegeten en toen eindelijk de autoband gebruikt op de latrine :p de andere 2 kenianen die erbij waren snapte er niks van wat die maffe Mzungu(blanke) nou met een autoband op de latrine doet :p uiteraard zijn er foto’s van :p we hebben weer ontzettend gelachen en daarna zijn we toch echt maar onderweg terug naar Nairobi gegaan :) weer heerlijk gereden en ben echt wel gewend aan het rijden op de keniaanse wegen (en het overtreden van elke mogelijke keniaanse verkeersregel die eigenlijk toch niet nageleefd worden..) zelfs bijna een politie inspecteur omver gereden.. die springen midden op de weg en gebaren maar wat.. weet ik veel dat ik moest stoppen.. ik was er nog al makkelijk onder maar Joe vertelde dat het best serieus had kunnen zijn.. als hij had doorgebeld naar de volgende politiepost had ik flink de sjaak kunnen zijn.. Zegen dat het niet is gebeurd, maar de volgende keer oppassen..
In Nakuru van plaatst gewisseld en heeft Joe de rest gereden. En rond half 7 waren we terug in Nairobi. Lekker Lasagne gegeten bij Helene en natuurlijk ontzettend veel lol gehad tijdens het vertellen van de verhalen en belevenissen :) Nu duik ik lekker me bedje in..
Morgen weer naar het land en zal er ook slapen en dinsdagavond ga ik weer terug voor mijn verjaardag.
Ik hoop dat jullie een beetje idée hebben gekregen van de avonturen.. van de week zal ik weer lekker aan het werk gaan en misschien volgend weekend ook weer leuke dingen om te doen ;)

Dikke Knuffel voor iedereen!
Voor nu Lala Salama (lekker slapen) en Tuonana Tena (tot de volgende keer)